بایدن نمی‌خواهد طبق جدول‌زمانی ایران عمل کند؛ضرب‌الاجل تهران،حل مسائل را کند کرد
تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۰۶۹۷۰۹
مهسا مژدهی: اقدامات اخیر بایدن در مورد ایران توجه بسیاری را به خود جلب کرده و باعث شده تا این سوال پیش بیاید که ایا ایالات متحده در آستانه بازگشت به برجام است؟بایدن در اخر هفته گذشته با اقداماتی در مورد ایران، خبرساز شد. دولت امریکا در نامه ای به شورای امنیت فعال شدن مکانیسم ماشه را پس گرفت و خود را اماده کرد تا در نشست 4+1 مشارکت کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دراینباره با دیاکو حسینی کارشناس مسائل سیاسی و استراتژیک گفتگو کرده ایم که در ادامه می خوانیم:
اقدامات اخیر واشنگتن در خصوص ایران در دیدگاه سیاستمداران و برخی از ناظران به عنوان گامی مثبت از سوی واشنگتن توضیح داده شد که می تواند منجر به اقدامات بیشتر شود. به نظر شما قدم هایی که جو بایدن در اخر هفته گذشته برداشت، تا چه اندازه می تواند در تصمیم های پیش روی هر دو کشور در خصوص توافق هسته ای موثر واقع شود؟
ما می دانیم که بایدن از اول هم قصدش هم بود که به برجام برگردد و همیشه از اقدامات اقای ترامپ انتقاد می کرد. این فقط خود بایدن نیست که چنین نگاهی دارد بلکه تیمی که در سیاست خارجی تشکیل داده هم چنین رویکردی را دارند. در یک ماه اخیر اینها کاری را انجام ندادند که این موضوع باعث انتقاداتی به تیم بایدن در داخل خود ایالات متحده هم شده بود. این اتفاق ها در آستانه اقدامی که ایران در کاهش تعهدات خود انجام خواهد داد و همینطور افزایش سطح غنی سازی به بیست درصد، نشان دهنده این است که بایدن متوجه فشار زمانی که برای حفظ برجام وجود دارد، هست و این اقدام ها را انجام داده اند. اقداماتی که واشنگتن در حال انجام آنهاست تا مقدار زیادی نمادین هستند و تاثیر زیادی بر روی حفظ برجام ندارد و می تواند سیگنال مثبت تلقی شود مبنی بر اینکه امریکا در حال شروع روند دیپلماتیک برای بازگشت به توافق هسته ای است.
اما این اقدامات در دیدگاه ایران اصلا کافی نیست مگر اینکه واشنگتن اقدام جدی تری انجام دهد که عملی و با نتایجی ملموس برای کشورمان به ویژه در زمینه تحریم ها باشد. بنابراین این اقدام کوچک و نمادین است اما در جایگاه خودش باید مهم تلقی شود و نشان دهنده این است که بن بستی که در امریکا در رابطه با برجام وجود داشت ممکن است در آستانه شکسته شدن باشد.
اما در عین حال برای امیدواری هنوز باید محتاط بود.
یک اتفاق دیگر در گنار این اقدامات اخیر دولت بایدن، ماجرای یمن بود که دولت جدید امریکا تصمیم گرفت از جنگ در این کشور و حمایت سعودی ها عقب بکشد. برخی از تحلیل گران این موضوع را به عنوان چراغ سبزی از سوی واشنگتن برای جلب نظر تهران دانستند. نظر شما در این خصوص چیست؟
موضوع یمن در نگاه امریکایی ها مساله ای مستقل است و به سیاست گزاری های امریکایی ها در خاورمیانه مربوط می شود. امریکا به نوعی درگیر در این جنگ بوده. پس لزوما نمی توان گفت اقدامی که در رابطه با جنگ یمن انجام گرفت به ایران مرتبط است. سیاست های امریکا در این منطقه و در پرونده یمن مرتبط است. ما نمی توانیم این موضوع را چراغ سبز به ایران بدانیم هرچند که می تواند به معنای تصحیح سیاست های غلط واشنگتن در خاورمیانه دانسته شود.
منتها من فکر می کنم که امریکا با ریاست جمهوری بایدن مایل است که با ایران کار کند و این نه تنها مرتبط با مساله هسته ای بلکه مرتبط با مسائل منطقه ای هم هست. به این ترتیب که هم به متحدان خود در خاورمیانه اطلاع دهد که اوضاع را تحت کنترل دارد و هم اینکه بگوید بهترین راه برای مقابله با آنچه آنها تهدید ایران می نامند، مذاکره و گفتگو است. من فکر می کنم روش بایدن به وضوح با روش دولت ترامپ متفاوت است.
ما شاهد یک سری توییت هایی بین مقامات دو طرف هستیم. چه نوع دیپلماسی را ما شاهدیم؟آیا رو به جلوست یا گفتگوهایی در حد توییت ها هسنتند که لزوما به روند اتفاقات مربوط نمی شوند؟ ما دیدیم که جواد ظریف روز جمعه با توییت هایی که کرده بود به اقدامات اخیر واشنگتن اشاره و به نوعی آنها را ناکافی دانسته بود.
آنچه که مسلم بوده این است که دو طرف یعنی هم ایران و هم امریکا مایل به انجام گفتگوها در قالب برجام هستند.فکر می کنم همانطور که انتظار هم می رفت دو طرف سعی می کنند تا با موضع برتر وارد چارچوب دیپلماتیک شوند. ایران در سال های اخیر تحت فشارهای زیادی با توجه به تحریم ها قرار گرفته و از طرف دیگر به خاطر مقاومتی که به خرج داده، می تواند دست بالاتر را به دست بگیرد. از آن سو امریکا هر چند در فشار حداکثری به ایران شکست خورده اما خود را کشوری می داند که توانسته از نظر اقتصادی به ایران فشار زیادی وارد کند.
اقای بایدن و دولت او تلویحا می خواهند ادعا کنند که دست بالاتر را دارند. اهمیت این موضوع برای آن است که در مذاکرات آینده آن کشوری که دست بالا را دارد، در پیشبرد مذاکرات وضع بهتری پیدا می کند. من فکر می کنم این رویارویی نرمی که در فضای توییتری می بینیم نوعی اغاز برای از سرگیری دیپلماسی است. در نهایت من فکر می کنم این وضعیتی که شاهد آن هستیم محکوم است به اغاز یک دیپلماسی موثر بین طرفین.
ما سوم اسفند پایان ضرب العجل را داریم. اگر اتفاق رخ دهد و اجرای پروتکل الحاقی متوقف شود، ما شاهد ایجاد چه شرایطی برای ایران هستیم؟
این قانون موثر و خوبی در فضایی که دیپلماسی می خواست اجرا شود و فضا بسیار حساس بود، نبود.چنین قوانینی می توانند کار را دشوارتر کنند چون بایدن طبیعتا نمی خواهد در جدول زمانی که ایران تعیین کرده جلو بیاید چرا که در داخل کشورش از این کار به عنوان ضعف او یاد خواهد شد. این قانون حتی می تواند سرعت بایدن را برای شروع دیپلماسی کندتر کند. این هشداری بود که ما از ابتدا هم دادیم. من فکر می کنم اگر این اتفاق بیفتد، با توجه به جلسه ای که اخیرا با سران اروپایی وجود داشت، شاهد یک بیانیه تند و تیز از سوی امریکا و اروپا باشیم. من فکر می کنم این کار به ایالات متحده از لحاظ دیپلماتیک چهره بهتری خواهد بخشید و اتفاقا توجه کشورها را به ایران به عنوان کشوری که در حال نقض برجام بوده و در حال تضعیف فرصت های دیپلماسی است جلب خواهد کرد و این به زیان ماست. اما ما امیدواریم که امریکایی ها بتوانند هوشیاری به خرج داده یا ایران در اجرای این قانون بتواند به نحوی ملاحظاتی را مد نظر قرار دهد.
قانونی که تصویب شده لازم است که اجرایی شود. اما به نظر می رسد که ممکن است رییس جمهور این منظور را داشته باشد تا در شرایط خاصی اجرای آن را با منافع ملی ما سازگارتر کند. این پتانسیل وجود دارد. مثلا اگر امریکا گام های بلندی را بردارد که نشان دهنده اقدام عملی این کشور باشد، در آن صورت فکر می کنم که امکاناتی در ایران وجود دارد که اجرای قانونی که مجلس تصویب کرده را به نوعی پیش ببرد که با شرایط جدید منطبق بوده و با پیشبرد دیپلماسی سازگارتر باشد.
به نظر شما این اراده و عقلانیت دولت امریکا وجود دارد که بخواهد فرای بحث های موجود اوضاع را مدیریت کند؟
در این کشور هم جناح های متفاوت با دیدگاه های مختلف وجود دارد. اما همه آنها در این موضوع اتفاق نظر دارند که روش ترامپ در خصوص ایران شکست خورده و احیای دیپلماسی می تواند کار تازه ای انجام دهد. من فکر می کنم در مجموع این اراده در واشنگتن وجود دارد اما این که در زمانبندی که وجود دارد سازگار باشد مساله ای جداگانه است.
>>> این مطالب را هم بخوانید:
اروپا چگونه می‌تواند گره برجام را باز کند؟
ضرب‌الاجل ایران چه تأثیری بر روابط تهران و غرب دارد؟
تلاش تندروها برای نابودی برجام؛ایران این فرصت را هم از دست می‌دهد؟
312 310
کد خبر 1488082منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: جوزف بایدن ایران و آمریکا تعهدات ایران در برجام ایالات متحده آمریکا من فکر می کنم اقدامات اخیر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۰۶۹۷۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنگ جهانی نفت؛ بایدن در تنگنای تحریم‌ها، قیمت‌ها و انتخابات
تدابیر تحریمی جدید مجلس آمریکا علیه ایران، ونزوئلا و روسیه می‌تواند با افزایش قیمت نفت خام، به شانس پیروزی مجدد بایدن در انتخابات امسال آسیب بزند.
به گزارش اکوایران، دولت بایدن از به کار گرفتن تحریم‌های نفتی برای تسلیم‌کردن کشورهای متخاصم بیزار بوده و از بالارفتن قیمت نفت در سال انتخاباتی آمریکا هراس دارد. اما ممکن است جو بایدن مجبور به این کار شود؛ چرا که قانون‌گذاران کنگره دور تحریم‌های جدیدی را علیه کشورهایی مانند ایران اعمال کرده‌اند که می‌تواند بخش بزرگی از نفت موجود در بازارهای جهانی را خارج ساخته و تعادل را به هم بزند.
به نوشته کیث جانسون برای وبگاه فارن پالیسی، سؤال این است که آیا تحریم‌های جدید بر تولیدکنندگان بزرگ نفت، منجر به افزایش قیمت نفت در اواخر سال جاری می‌شود یا اینکه جریان نفت از قاره آمریکا به واشنگتن این امکان را می‌دهد که قیمت نفت و رفتار کشورهای متخاصم را کنترل کند؟
وسواس کنگره به تحریم ایرانآخرین تلاش‌های کنگره شامل لایحه تحریمی جدیدی بود که صادرات نفت ایران (و خریداران چینی آنها) را به عنوان بخشی از یک برنامه جامع هدف قرار می‌داد. این لایحه بخشی از بسته‌ای بزرگ‌تر است که شامل کمک‌های دفاعی به اوکراین، اسرائیل و آسیا-اقیانوسیه نیز می‌شود. در صورت تصویب، تأیید رئیس‌جمهور و اجرای کامل، این تحریم‌ها می‌توانند بیش از ۷۰۰ هزار بشکه در روز نفت ایران را از بازار حذف کند که تقریباً نیمی از صادرات فعلی ایران را تشکیل می‌دهد.
اما این همه ماجرا نیست. لایحه تحریم‌ها تنها چند روز پس از آن ارائه شد که دولت بایدن، تحت فشار دوحزبی کنگره، به دلیل نقض مکرر وعده‌های کاراکاس در مورد برگزاری انتخابات آزاد، امتیاز لغو تحریم‌ها علیه ونزوئلا را پس گرفت. این موضوع می‌تواند در آینده برای نفت خام سنگین که پالایشگاه‌های نفتی ساحل خلیج آمریکا به آن علاقه‌مند هستند، به مشکل تبدیل شود. در همین حال، برخلاف میل واشنگتن، کی‌یف به استفاده از پهپادهای دوربرد برای هدف قرار دادن زیرساخت‌های ضعیف صنعت نفت روسیه و آسیب‌زدن به توانایی صادرات محصولات نفتی این کشور ادامه می‌دهد.
مهار ناموفق اوپکدر مجموع، این اقدامات جدید بازار نفت که در حال حاضر با کمبود مواجه بوده را بیش از پیش تحت فشار قرار می‌دهد. شاخص نفت خام در لندن همچنان در حدود ۸۶ دلار در هر بشکه باقی مانده و اوپک و شرکای آن اعلام کرده‌اند که به طور داوطلبانه تا ژوئن برای حفظ قیمت‌ها، تولید نفت خود را محدود نگه می‌دارند و همچنین تنش‌های ژئوپلیتیکی در خاورمیانه نیز بازارهای نفت را نگران نگه داشته است.
روری جانستون، بنیانگذار شرکت مشاوره تحقیقات بازار نفت «کامودیتی کانتکست» گفت: «اوپک مقدار زیادی نفت را نگه داشته و ما در ابتدای امسال با رشد تقاضای قوی مواجه بودیم». او ادامه داد: «میزان افزایش تقاضا در سال جاری یا تسریع رشد نفت شِیل ایالات متحده دو عاملی هستند که تعادل بازارهای نفت را تعیین خواهند کرد».
از نظر عرضه جهانی نفت، در حالی که اوپک و شرکای آن همچنان به کاهش تولید خود (به جز برای عراق و ایران) ادامه می‌دهند، ایالات متحده، کانادا، برزیل وگویان در حال جبران این کمبود هستند.
ایالات متحده با تولید بیش از ۱۳.۱ میلیون بشکه در روز، دوباره به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شده، اما بعید است در سال جاری، شاهد رشد قابل توجهی در این زمینه باشد. کانادا می‌تواند در سال جاری نیم میلیون بشکه در روز به تولید جدید خود اضافه کند که آخرین تلاش برای بهره‌برداری از شن‌های نفتی جنجالی آن خواهد بود. گویان به عنوان بازیگری غیرمنتظره در قاره آمریکا، حدود ۲۵۰ هزار بشکه در روز به تولید خود نسبت به سال گذشته افزوده است. همه اینها با هم برای جبران هرگونه کاهش تولید از سوی اوپک کافی خواهد بود، مگر اینکه تقاضای جهانی برای نفت بسیار بیشتر از حد انتظار باشد.
در گذشته، اغلب می‌شد روی عربستان سعودی، به عنوان بزرگترین تولیدکننده اوپک برای بازکردن افزایش تولید و صادرات به منظور حفظ قیمت‌ها در محدوده معقول حساب کرد و به طور تئوری می‌توان انتظار داشت که در صورت لزوم، برای ضربه‌زدن به ایران این کار را انجام دهد. مشکل اینجاست که هدف‌گذاری عربستان سعودی و اوپک تغییر کرده است.
آنها قبلاً بر حفظ قیمت نفت در محدوده ۶۰ تا ۷۵ دلار در هر بشکه تمرکز داشتند. با این حال، جانستون می‌گوید: «در حال حاضر، آنها کف و سقف بسیار بالاتری دارند». او افزود که قیمت نفت باید به نزدیکی یا بالاتر از ۱۰۰ دلار در هر بشکه برسد تا تأمین‌کننده اصلی بازار جهانی نفت، رویکرد خود را به طور کلی تغییر دهد.
به همین دلیل است که هرگونه نفتی که به دلیل تحریم‌های جدید از بازار خارج گردد، می‌تواند برای عرضه و تقاضای جهانی، قیمت نفت و از نظر سیاسی برای دولت بایدن، به مشکلی تبدیل شود.
چالش تحریم‌های جدیدبا وجود افزایش صادرات نفت ایران به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۱۸، چند دلیل وجود دارد که نشان می‌دهد قوانین جدید علیه این صادرات، دولت بایدن را فلج نخواهد کرد.
اول، به گفته بن کاهیل، کارشناس انرژی در مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی، تحریم‌ها تا اکتبر اجرایی نمی‌شوند. دوم، آنها آمریکا را ملزم می‌کنند تا بخش بسیار پیچیده‌ای از بازار صادرات نفت را هدف قرار دهد؛ یعنی پالایشگاه‌های مستقل چین که ارتباط کمی با مؤسسات مالی آمریکا دارند. این مؤسسات همان‌هایی هستند که معمولاً ابزار اصلی اعمال تحریم‌هایند.
کاهیل خاطرنشان کرد: «متوقف‌ساختن تجارت نفت ایران کار سختی است. این تجارت با پالایشگاه‌های کوچک چینی (معروف به «قوری») انجام می‌شود که اصلاً با سیستم مالی آمریکا در ارتباط نیستند. اگر می‌خواهید با این پالایشگاه‌ها مقابله کنید، باید با دولت چین تعامل برقرار داشته و من فکر نمی‌کنم بحث واردات نفت ایران مهم‌ترین مسئله در روابط دوجانبه پکن-واشنگتن باشد».
دلیل اینکه دولت بایدن نسبت به اعمال تحریم‌های جهانی بر صادرات نفت چه ایران، چه ونزوئلا و چه روسیه محتاط بوده، قابل درک است. در شرایطی که اقتصاد آمریکا رونق دارد، تورم همچنان بالاست و قیمت بنزین هم بیشتر از همه به چشم می‌آید. مشاور اقتصادی بایدن در هفته گذشته قول داد که هر کاری برای پایین نگه داشتن قیمت بنزین در طول تابستان انجام دهد و حتی به آزادسازی احتمالی ذخایر استراتژیک نفت آمریکا اشاره کرد.
کاهیل گفت: «هزینه‌های انرژی برای این دولت، از ابتدا، یک دغدغه جدی بوده است. بنابراین، آنها در اعمال شدید تحریم‌هایی که می‌تواند بازار جهانی نفت را بر هم بزند، انگار روی لبه تیغ راه می‌روند».
سلاح مخفی آمریکاشاید برای کنگره فعلی بیش از کاخ سفید، تحریم‌های نفتی همچنان آوازی خوش برای گوش مقامات است. طی یک دهه گذشته، ایالات متحده به لطف انفجار تولید نفت شیل، به تولیدکننده‌ای بزرگ، سپس صادرکننده و در نهایت به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شد.
در طول این مسیر، از نفوذ تازه به دست آمده خود برای اعمال تحریم بر کشورهایی مانند ایران، ونزوئلا و روسیه استفاده کرد، با این اطمینان که چاه‌های فوران‌کننده نفت آمریکا، هر کمبودی را از سوی تحریم‌شدگان جبران کند. قانون‌گذاران فکر می‌کنند اگر آمریکا یک سلاح نفتی دارد، پس چرا از آن استفاده نکند؟
کاهیل گفت: «این واقعیت که ایالات متحده در دهه گذشته چنین منبعی برای رشد تولید بوده است، به آن امکان داده تا بر تعداد بیشتری از کشورها تحریم اعمال کند. و واشنگتن عاشق تحریم‌های انرژی شده است. وقتی می‌خواهید فشار وارد کنید، این همیشه راه‌حل ساده‌ای است؛ هرچند همیشه هم مؤثر نیست».
از دیدگاه کاخ سفید بایدن، صرف اینکه آمریکا بزرگترین بازیگر عرصه نفت است، به این معنا نیست که درست چند ماه مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری، می‌تواند از پویایی بازار جهانی نفت که بر قیمت‌ها در همه‌جا، حتی در شهرهای کوچک آمریکا تأثیر می‌گذارد، چشم‌پوشی کند.
کاهیل گفت: «نفت شیل به آمریکا آزادی عمل برای اعمال تحریم بر کشورهای بیشتری می‌دهد، اما این مجوزی بی‌قیدوشرط نیست».
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»